De zuiverheid van gedachte

Als wij, in onze tijd, met moeilijke omstandigheden of lichamelijke problemen te kampen hebben die genezing behoeven, is het belangrijk ons af te vragen of er wellicht onwelkome bezoekers in ons eigen bewustzijn aanwezig zijn. Herbergen wij bijvoorbeeld woede, frustratie, angst, wrok, twijfel, enzovoorts? Indien dit zo is, moeten wij die “het huis uitdrijven” zoals Jezus dat weeklagenden deed uit Jairus’ huis, want dergelijke mentaliteiten beletten ons de zuiverheid van gedachte en doel te verkrijgen die zo nodig zijn voor Christelijk Wetenschappelijke genezing. Wij moeten er goed voor zorgen dat geen enkel element in ons denken de Christus en zijn verlossende uitwerking hoont en versmaadt. In de Bijbel lezen we het verhaal van Jaïrus die aan Jezus vroeg om zijn dochter te genezen. Familieleden en klaagvrouwen hadden een begin gemaakt met weeklagen. Jezus hield vast aan de geestelijke waarheid van het eeuwig leven, leven dat voor altijd in God, de goddelijke Liefde, is gelegen en keek niet naar uiterlijke schijn. Jezus weerlegde het beeld van de dood en droefenis met de door Waarheid ingegeven verzekering: “Wat weent gij? Het kind is niet gestorven, maar het slaapt.” De aanwezigen konden echter het grote feit van het zijn en van de onafgebroken bestendigheid van het geestelijk bestaan dat aan Jezus’ woorden ten grondslag lag, niet begrijpen. Zij reageerden met hoongelach, waarmee zij wat voor hun begrensde begrip van het onsterfelijk leven een onzinnige verklaring leek, neerbuigend bespotten. Het was Jezus duidelijk dat deze mensen nog niet gereed waren om de Christus te aanvaarden. Omdat hij dit begreep, dreef hij ze allen het huis uit. Toen wendde hij zich tot het kind en bracht het tot haar volle bewustzijn - Jaïrus’ dochter leefde.