Er is een vraag die wij allemaal vroeg of laat onder ogen moeten zien - de vraag hoe wij de geestelijke kwaliteiten van ons leven moeten inschatten en hoe wij die zien in relatie met anderen. Voor de apostel Petrus brak dat ogenblik aan toen Christus Jezus hem voor de dagen en jaren die komen zouden als hij, Jezus, niet meer persoonlijk bij hen zou zijn, opdroeg: “Weid mijn schapen.” Petrus vroeg over een van de andere discipelen: “Heere, maar wat zal deze?” Jezus wees erop dat de ander zijn eigen werk en tijdwaarneming zou hebben en antwoordde: “Wat gaat het u aan? Volg mij.” (Joh. 21:21, 22)
Dergelijke vragen hebben wij soms ook. In Wetenschap en Gezondheid (p.574) schrijft Mrs. Eddy: “Dezelfde omstandigheid, die u in uw gevoel van smart als een kastijding en een kwelling beschouwt, kan door Liefde tot een engel worden gemaakt, die u onwetend herbergt. Dan fluistert de gedachte zachtjes: “Kom hierheen, hef u op uit uw verkeerde bewustzijn tot het ware besef van Liefde en aanschouw de vrouw des Lams - Liefde gehuwd met haar eigen geestelijke idee!” Het is de altijd actieve, sterfloze perceptie die uiteindelijk aan het licht moet komen in het menselijk denken. Is dit niet de logische en realistische verklaring van wat Christus Jezus verwachtte wat anderen zouden doen? En verklaart dit niet ook waarom hij zo vol vertrouwen was dat anderen genezen konden worden door geestelijke behandeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten