Goddelijk en goed

Het leven heeft een geestelijke grondslag. Zelfs wanneer wij er een puinhoop van maken, komt de idee van de mens als de uitdrukking van God steeds weer naar voren. Jezus noemde het zoonschap. De apostel Paulus gebruikt de meer algemene termen van een nieuw zelf. Maar hoe het ook genoemd wordt, als wij gaan zien dat de uiteindelijke werkelijkheid van het leven goddelijk en goed is, dan gaan wij begrijpen dat deze uiteindelijke werkelijkheid tevens het tegenwoordige bestaansfeit  is. Als we het leven gaan zien vanuit dit geestelijke standpunt geeft ons dat kracht en de zekerheid die de grondslag vormen van Christelijk genezing en wedergeboorte. Het stelt ons in staat met vooropgestelde meningen en angstgevoelens af te rekenen en verschillen achter ons te laten. Dan kunnen wij bidden: “Vader, wat wilt Gij dat ik doen zal?” De overtuigingskracht van de goddelijke Waarheid en van de goddelijke Liefde spreekt tot iedere man en vrouw. Als dit eenmaal is begrepen, zullen zelfs onze eigen redeneringen en discussies over Christian Science en haar genezingswijze minder een zaak worden van het overtuigen van een ander en meer gaan lijken op Gods eigen onthulling aan een ieder van ons.

Kom hierheen, hef u op

Er is een vraag die wij allemaal vroeg of laat onder ogen moeten zien - de vraag hoe wij de geestelijke kwaliteiten van ons leven moeten inschatten en hoe wij die zien in relatie met anderen. Voor de apostel Petrus brak dat ogenblik aan toen Christus Jezus hem voor de dagen en jaren die komen zouden als hij, Jezus, niet meer persoonlijk bij hen zou zijn, opdroeg: “Weid mijn schapen.” Petrus vroeg over een van de andere discipelen: “Heere, maar wat zal deze?” Jezus wees erop dat de ander zijn eigen werk en tijdwaarneming zou hebben en antwoordde: “Wat gaat het u aan? Volg mij.” (Joh. 21:21, 22)

Dergelijke vragen hebben wij soms ook. In Wetenschap en Gezondheid (p.574) schrijft Mrs. Eddy: “Dezelfde omstandigheid, die u in uw gevoel van smart als een kastijding en een kwelling beschouwt, kan door Liefde tot een engel worden gemaakt, die u onwetend herbergt. Dan fluistert de gedachte zachtjes: “Kom hierheen, hef u op uit uw verkeerde bewustzijn tot het ware besef van Liefde en aanschouw de vrouw des Lams - Liefde gehuwd met haar eigen geestelijke idee!” Het is de altijd actieve, sterfloze perceptie die uiteindelijk aan het licht moet komen in het menselijk denken. Is dit niet de logische en realistische verklaring van wat Christus Jezus verwachtte wat anderen zouden doen? En verklaart dit niet ook waarom hij zo vol vertrouwen was dat anderen genezen konden worden door geestelijke behandeling

Berouw en hervorming

In de eerste pagina’s van het hoofdstuk ‘De toepassing van de Christelijke Wetenschap’ uit Wetenschap en Gezondheid bespreekt Mrs. Eddy het voorval dat plaatsvond toen Jezus eens de maaltijd gebruikte in het huis van de Farizeeër Simon. Het is het moment waarop Jezus de zonden vergeeft van een aanwezige vrouw die niet was uitgenodigd (later aangeduid als Maria Magdalena). Zij had Jezus’ voeten met haar tranen gewassen en ze gedroogd met haar lange haren en ze gezalfd met kostbare olie.  Bij het overdenken van deze bladzijden wordt het de lezer spoedig duidelijk hoezeer berouw en hervorming onontbeerlijk zijn voor Christelijk genezen. En hij leert dat Christelijke liefde alleen ten deel valt aan hen die spijt hebben van hun fouten en zich bekeren. Berouw en hervorming leiden tot grotere liefde en het is deze liefde die leidt tot genezing in Christian Science. Het is de Christelijke liefde die geneest. Mrs. Eddy schrijft over het genezende werk van de Christian Scientist: ‘Als de Christian Scientist genoeg Christelijke liefde heeft om zijn eigen vergiffenis te verwerven en eenzelfde woord van goedkeuring te verdienen als Jezus aan Maria Magdalena gaf, dan is hij Christen genoeg om wetenschappelijk te werken en zijn patiënten met mededogen te behandelen; het resultaat zal dan aan de geestelijke bedoeling beantwoorden’.

De bron van al het goede

Wat stelde Jakob in staat te zien dat Ezau welgevallen aan hem genomen had? In de Bijbel lezen we dat God de mens geschapen heeft naar Zijn beeld, naar Zijn gelijkenis. Verder zegt de Bijbel dat God zag dat alles wat Hij gemaakt had, geheel en al goed was. God, of Geest is Zelf de bron van al het goede. Uit deze fundamentele feiten maakt de Christelijke Wetenschap op dat Zijn schepping daarom geestelijk en goed moet zijn. Het is een verkeerd begrip van God waaruit de bewering voortkomt dat Hij in staat is het kwaad te scheppen en tot werkelijkheid te maken en de mens zowel goed als slecht te maken. De hele strekking van de Bijbel is de oppermacht en werkelijkheid van het goede en de onmacht en onwerkelijkheid van het kwaad aan te tonen. Het is dit geestelijk inzicht in de Bijbel, dat de mens in staat stelt zijn geestelijk begrijpen toe te passen bij het afhandelen van de dagelijkse zaken. Het was dit geestelijk begrijpen dat Jakob in staat stelde Ezau te zien alsof hij Gods aangezicht gezien had.

De Christus

De evangeliën` bevatten verschillende voorbeelden waarin de Christusrelatie van de mens tot God, die Jezus tot uitdrukking bracht, is overgeleverd in termen van goedkeuring of bijval van de Vader. Na zijn doop kwam er een stem uit de hemel die zei: ‘Gij zijt Mijn geliefde Zoon, in wie Ik Mijn welbehagen heb: hoort hem!’ Maar het teken van Gods welnemen met Zijn zoon kwam niet alleen van de hemel of uit een wolk. Jezus sprak er zelf ook over en zei: ‘De Vader heeft mij niet alleen gelaten, want ik doe altijd, wat Hem behagelijk is.’ Omdat de Christus een geestelijk idee is, is die altijd direct voor ons allen beschikbaar. Ook wij kunnen de aanmoediging van de Vader of Gods welnemen voelen. Wij kunnen ons hiervan bewust worden, wanneer wij bereid zijn te luisteren naar de geestelijke zin, die ons vertelt wat wij in wezen zijn als zonen en dochters van God