Jezus heeft gezegd: “Indien het tarwegraan in de aarde niet valt, en sterft, zo blijft het alleen; maar indien het sterft, zo brengt het veel vrucht voort.” (Joh.12:24) Datgene wat gelukkige en voorspoedige vriendschappen in de weg staat is het geloof in een stoffelijk leven dat van God gescheiden is. Heeft ons ego bijvoorbeeld behoefte aan het voortdurend bewijs dat anderen minder zijn? Of zoeken we intellectueel uit te blinken door het constant uitlokken van intellectuele debatten? Altijd is de oorsprong van deze problemen gelegen in het geloof aan leven in de stof. Dit komt aan de oppervlakte als onze liefde voor een stoffelijk zelf en stoffelijke werkwijzen. Dit geloof in de stof is tegengesteld aan de zachtmoedigheid die getuigt van ons ware zelf als de geestelijke nakomelingen van God. Het stoffelijk bestaan is een leugen, daar het geen enkele gelijkenis heeft met de natuur zelf van God en de mens naar Zijn beeld. Het kan niet een grotere leugen gemaakt worden dan het al is. Het is het geloof in een stoffelijk bestaan dat begraven moet worden, en dat vraagt nederigheid en zachtmoedigheid. Mrs. Eddy schrijft in Wetenschap en Gezondheid p.66: “Er komt geen geestelijke ontwikkeling voort uit zaad, dat in de akker van stoffelijke verwachtingen is gezaaid, maar wanneer die verwachtingen vergaan, doet Liefde de hogere vreugden van Geest, vrij van alle aardse smet, weer ontkiemen.” Wie er verandert in een verbeterde relatie is niet zo belangrijk als wat er verandert. Genezing heeft plaats in ons eigen bewustzijn en is nooit afhankelijk van de verandering in iemand anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten