Het lezen van het ontroerende verhaal van de geboorte van Jezus is niet alleen een historisch verslag, maar ook een reeks figuurlijke betekenissen die niet aan tijd gebonden zijn. Speciaal de gedachte aan de kribbe, de herders, de engelen, de ster en de wijzen brengen twee dingen naar voren. Het eerste is de verbazingwekkende nieuwheid en spontaniteit die de gebeurtenissen kregen. Alle personen in het verhaal schenen een bereidheid te hebben om het ongewone te aanvaarden; zij stonden open voor een gebeurtenis die zowel een wonder als de vervulling van een langverwachte belofte was. Juist in het geboortetafereel van Jezus zie je bij alle betrokkenen een uitreiken naar het nieuwe. De vreugde over het verschijnen van de Christus kan voor de hedendaagse mens net zo natuurlijk zijn als voor hen die bij de geboorte van Jezus aanwezig waren. Een tweede punt is de geestelijke glorie die met dit oorspronkelijke Christusfeest gepaard ging - niet iets oppervlakkigs, maar heel de volle straling van heerlijkheid. Een heerlijk gevoel. Het bijbelse verhaal gaat verder met de herders. Het was bemoedigend om te bedenken hoe onmisbaar die zorgzame schapenhoeders waren - toegewijd, waakzaam, onvermoeid en moedig als het nodig was, waarschijnlijk niet geneigd om veel te praten, maar bereid om bewondering en ontzag te hebben voor de glorierijke openbaring. Zich te verheffen tot het bewustzijn van het goede kan vanzelfsprekend op ieder moment plaatsvinden; maar de feestdagen, wanneer iedereen een drang voelt om iets anders te doen, lijkt een goede tijd om hiermee een begin te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten