Een rechtmatige eis

Allerlei spanningen ontstaan in een periode dat er veel concurrentie is in de zakenwereld en op de arbeidsmarkt. De druk die niet toelaat af te wijken van de normen van de groep waarin je leeft. Dan zijn er ook nog de problemen tussen mensen onderling. Laten we middenin dit eigentijdse leven ons eens bezinnen, die negatieve spanningen van ons afzetten en de blik eens richten op een totaal andere eis, een rechtmatige eis en een die macht heeft. Het is de eis van onze door God geschonken, geestelijke individualiteit om zichzelf te zijn. Het is de roep ons die individualiteit bewust te worden - en inderdaad die individualiteit te accepteren. Door dat te doen staan we niet ineens buiten de werkelijkheid. Nee, daardoor komen de dingen in een waar licht te staan, komen ze beter onder controle en zien we ze in een grotere samenhang. Soms menen mensen dat vrijheid betekent het loslaten van alle normen en remmingen. Maar is die opvatting juist? Zijn we vrij om te te doen en laten precies wat we willen zonder rekening te houden met anderen en hun geluk? Natuurlijk niet. Dat soort ongeremde vrijheid is niet het gevolg van geestelijke bevrijding Integendeel. Het leidt gemakkelijk tot zelfvernietiging en het werkt verslavend. Als we de verhouding van de mens tot God in gedachten houden, resulteert dat in een goede verstandhouding niet alleen met anderen, maar ook met onszelf. Temidden van allerlei menselijke verplichtingen en spanningen kunnen we dankbaar met de psalmist bidden: ”Op U, o Heere! betrouw ik; laat mij niet beschaamd worden in eeuwigheid.” (Ps. 71:1)