Next chat August 2, 2016

Handling contagion—what constitutes health?

with Diane Marrapodi 

August 2, 2016 - Sentinel Audio Chat

Audio begins on August 02, 2016 at 2:00 pm EDT. Please come back to hear the broadcast!

Certain diseases are commonly considered to be contagious. But Christian Science shows that neither disease nor contagion is actually a real condition, and that freedom from contagion can be experienced when we overcome the fear of disease through a spiritual understanding of health as permanently bestowed on each of us by God. To explore this subject further, bring your questions to this live audio chat with Christian Science practitioner and teacher Diane Marrapodi.

Wedergeboorte

De Christus brengt in het menselijk leven genezing en vernieuwing. Daarom spreken Christenen van wedergeboorte. Het leven krijgt een nieuwe hoop. Het leven krijgt een nieuwe vervulling van die hoop. Daaruit volgt als vanzelf de vraag, waren de ervaringen van die tijd wel werkelijk? Met de komst van het Christuslicht lijkt het kwaad, net als verwrongen schaduwen in het duister, minder beangstigend, minder werkelijk. Dit alles omhullend licht, vernietigt zelfs het besef van kwaad. De dagdromen of de nachtmerries van ziekte, misdaad, onmenselijkheid zijn maar al te werkelijk voor het menselijk gemoed, totdat dit zich bewust wordt van het liefdeslicht van de Christus. De onwerkelijkheid van het kwaad is niet zo gemakkelijk te begrijpen door intellectuele redenering en logica. Die wordt pas onweerlegbaar duidelijk wanneer wij er werkelijk naar streven te leven vanuit hetzelfde geestelijke standpunt als de Meester-Christen. Het brengt voor ons de diepgaande liefde aan het licht die hij aan een wereld in nood gaf. Het stelt ons in staat om God te begrijpen en het geeft het Christendom de vitaliteit en de genezende macht de wereld te hervormen.

Gods aanwezigheid en zorg

Een bewijs van Gods aanwezigheid en zorg is het verhaal van Hagar, de Egyptische uit de Bijbel. Egyptenaren geloofden niet in één God. Maar toen de dood onontkoombaar leek voor Hagar en haar zoon Ismael (zij waren in de woestijn gestrand, hun voedsel en watervoorraad waren verbruikt) ‘hoorde [God] de stem van de jongen; en de Engel Gods riep Hagar toe uit de hemel, en zei tot haar: Wat is u Hagar? Vrees niet; want God heeft naar de stem van de jongen gehoord, ter plaatse, waar hij is” (Gen.21:17). ‘Waar hij is.’ Is dat niet geweldig? Een God die altijd voor Zijn kinderen zorgt, voorziet in onze noden waar we ons bevinden, ja toch? In de nood die wij op dat moment hebben (hoe groot ook) en op een wijze dat wij God kunnen begrijpen (hoe gering ook). Hagar opende haar ogen en zag een waterbron voor zich. Hij was er al die tijd geweest, maar zelfmedelijden, verdriet en angst hadden haar zo verblind, dat ze hem niet gezien had. Wanneer wij de genegenheid van Zijn  liefde en de krachtige werking van Zijn macht als vanzelfsprekend en immer nabij ervaren, dan beginnen wij God te begrijpen; en alles wat Zijn bestuur in ons leven ontkent of in twijfel trekt kan zich niet langer handhaven. Dit is de werking van de Christus, de onmiskenbare invloed van God die altijd in het menselijke bewustzijn aanwezig is.

Grondslag voor eenheid

Het was de taak van Jezus om de zonden van de wereld weg te nemen, om de hindernissen en beletsels op te ruimen die de mensheid verdelen en van de liefde en harmonie van God gescheiden houden. Op zijn barmhartige wijze bracht Jezus zijn volgelingen dichter bij God als de universele alliefhebbende Vader, die Zijn eigen geestelijke schepping van volmaaktheid ononderbroken handhaaft. Paulus moedigde die vroegere werkers aan om in harmonie en eendracht samen te arbeiden. Op momenten dat afgunst, jaloezie en partijstrijd onder hen heerste, waarschuwde hij hen met de woorden: “Weet gij dan niet, dat gij Gods tempel zijt, en de Geest Gods in u woont?” (1Kor). Zo leidde Paulus hen naar een dieper begrijpen van de eenheid van de mens met God, die de grondslag is voor eenheid tussen de mensen onderling. Naarmate we de geestelijke aard van de mens erkennen en in alle nederigheid meer oog hebben voor de individuele relatie van de mens met God, zien we de mogelijkheden en talenten van anderen onder Gods leiding in actie. De neiging tot oordeel of kritiek valt van ons af en ons karakter wordt nobeler, levendiger en ontspannen.