In zijn boek Mosses from an Old Manse schildert Nathaniel Hawthorne, in prachtige woorden de welriekende waterroos. Hij zegt: “Het is een raadsel, waaraan deze volmaakte bloem haar lieflijkheid en geur ontleent, zij, die wortelt in het zwarte slijk, waarop de rivier te slapen ligt … Zo zien wij ook in de wereld, hoe sommige mensen alleen datgene wat lelijk en slecht is in zich opnemen uit dezelfde sterfelijke omstandigheden, die het dagelijks leven van anderen voorzien van goede en heerlijke resultaten – de geur van de hemelse bloemen.”
Zo leren wij uit de woorden en omstandigheden van anderen, dat, ook al zou onze omgeving bekrompen, beperkt en ongunstig schijnen, waakzaamheid, mits met gerechtigheid vereenzelvigd, toch altijd overwinnaar blijft. Zoals de waterroos haar lieflijke bloemkroon naar het licht keert, opwaarts reikt en weg van het zwarte slijk, zo zullen ook zij, die zich door hun omgeving niet laten neerdrukken, hun gedachten tot hoge idealen opvoeren en ze afwenden van de duistere, stoffelijke geloofswijzen, die geen deel uitmaken van hun geestelijk wezen.
Talloze mensen hebben ook veel bereikt, al is van hun werk weinig bekend geworden. Zij hebben echter anderen, waarmee zij bij hun werkzaamheden in aanraking kwamen, bezield zoals een witte roos, wier geur ieder in haar omgeving bereikt, door haar lieflijkheid voor velen een bezieling is.
Christian Science stelt eenieder in staat zich gedachtelijk vrij te maken van belemmerende omstandigheden. De mens kan nooit van God gescheiden zijn, als het voor een zonnestraal mogelijk zou zijn van de zon afgescheiden te worden. Daarom kan de mens ook niet gescheiden worden van zijn mogelijkheden, omdat goddelijke eigenschappen en hoedanigheden even alomtegenwoordigheid zijn als God zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten