Gods barmhartigheid

Als Gods kinderen geven we geen uitdrukking aan tegenstellingen van de tedere liefde van God zelf. Telkens weer legt de Bijbel de nadruk op de barmhartigheid van God, op Zijn onveranderlijke liefde. Dikwijls hebben wijzelf heel veel behoefte aan Gods verlossende liefde en die wordt ons nooit onthouden. En we voelen de tegenwoordigheid van die liefde wanneer we eerlijk spijt hebben en de zonden nalaten. In de Bijbel belooft God: “Ik, Ik ben het, Die uw overtredingen uitdelg, om Mijnentwil, en Ik gedenk uw zonden niet.” (Jes 43:25)  In de absolute waarheid is Gods mens zonder blaam omdat hij de weerspiegeling is van Gods algehele goedheid. God, de goddelijke Liefde, weet niets van menselijke fouten en menselijk falen. God is Alles, Hij is het goddelijk Beginsel van goedheid en Hij houdt onze ware identiteit in stand. Maar op menselijk niveau betekent Gods barmhartigheid dat alle stervelingen voortdurend de gelegenheid hebben zich af te keren van hun dwalingen en te ontdekken en bewijzen dat hun ware zelf foutloos is. Volgelingen van Christus Jezus, zowel nieuwe als oude, krijgen allen hun beproevingen wanneer zij trachten uit te rijzen boven het geloof van leven in de stoffelijke zinnen. Ons hiervan bewust te zijn is de eerste stap om kritiek op anderen te overwinnen en leert ons barmhartigheid. Als Gods liefde ons zo vrijelijk gegeven wordt, moet onze liefde dan ook niet even barmhartig zijn jegens anderen?