Als we de jaargetijden bezien vanuit een sterfelijk standpunt - als bepaalde perioden afhankelijk van het draaien van de aarde om de zon - dan stellen we ons min of meer open voor het sterfelijk geloof aan de wisseling van de seizoenen en de kwalen die daarmee samengaan. We zouden juist ieder jaargetijde moeten zien als een verwijzing naar de onafgebroken ontvouwing van de immertegenwoordigheid van God. Dan zouden we in ieder jaargetijde mogelijkheden vinden om hoger te stijgen in ons begrijpen dat God, Geest, de enige schepper is en dat Zijn schepping geestelijk is. We leren dan dat vreugde een geestelijke eigenschap is die in de mens besloten ligt en die niet kan worden aangetast door ongunstige weersomstandigheden. Als we ons realiseren dat Gods bestuur van de mens niet ongedaan gemaakt of belemmerd kan worden door de veronderstelling dat stoffelijke omstandigheden daar invloed op kunnen uitoefenen, zullen we minder beïnvloed worden door het mesmerisch geloof in weersomstandigheden. Ons geestelijk begrijpen dat God de mens heerschappij over de gehele aarde heeft gegeven zal ertoe bijdragen de atmosfeer voor anderen te doen opklaren. Zulke elementen van de sterfelijke gedachten als angst, hartstocht, haat, weerstand tegen het geestelijke, hebben iets gemeen met zulke uitwassen van het weer als verwoestende windstoten, zware sneeuwval die het dagelijkse leven ontwricht of verschroeiende hitte met zijn droogte. Maar deze onwerkelijke elementen van de sterfelijke gedachten kunnen en moeten wijken voor de eigenschappen van de Christus - voor ons begrijpen van Gods aanwezigheid en de individuele liefde voor Gods zuivere goedheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten