De ster van Bethlehem

Voor mij is er geen lieflijker symbool in het eerste kerstgebeuren dan de engelen. Somberheid kan eenvoudig geen stand houden tegen het denken aan engelen! Het was een engel die het goede nieuws bracht, het nieuws van de menswording van Gods eigen Zoon. Voor de herders was dit nieuws zo vol wonder en licht, zo ver verheven boven wat zij zich hadden voorgesteld, dat zij de hemelen zagen gloeien van menigten van zingende, vreugdevolle engelen. En wat is de betekenis van de schitterende, vertrouwde morgenster? Die scheen daar - ongeëvenaard, voortdurend zichtbaar, niet te verwarren met astrologische symboliek en waarop het vruchteloos zoeken van de zintuigen naar stoffelijke verschijnselen geen vat had. En toch zo’n duidelijke uitdrukking van het goede dat voorspeld was! Over de Bethlehem ster van de goddelijke metafysica en de morgenster die daarna zal verschijnen, zegt Mrs. Eddy (Miscellany p.110): “Op dit ogenblik ziet deze ster van Bethlehem neer op de lange nacht van het materialisme - een stoffelijke godsdienst, stoffelijke geneeskunde, een stoffelijke wereld;en hij schijnt als voorheen, hoewel hij ‘schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet begrepen.’ Maar de dageraad zal aanbreken en de morgenster zal verschijnen, de duisternis verlichten en de stappen van vooruitgang leiden van molecule en stervelingen naar buiten en omhoog op de ladder van het zijn.” De figuurlijke beschouwing van het kerstverhaal heeft mijn verwachtingen doen stijgen tot een besef van nieuwe mogelijkheden van een geestelijk avontuur.