Alles wat probeert iemand te scheiden van zijn goddelijk Beginsel of Leven, wordt als zonde aangemerkt en kan worden vereenzelvigd met de mentale sluipmoordenaar. Het sterfelijk gemoed wil ons wijsmaken dat het kwaad goed is en dat de morele normen achterhaald zijn. Dit zijn pogingen van de dwaling om de mens te scheiden van zijn goddelijk Beginsel, hem te isoleren, zijn krachten te ondermijnen en hem zo te vernietigen. Deze vernietigende invloed heeft dikwijls zeer nadelige gevolgen gehad voor de stabiliteit van een gezin. Nog een andere vorm waarin de mentale sluipmoordenaar zich voordoet is de verleiding om het “op te geven”. Hij meent dat zijn mogelijkheden zeer beperkt zijn en zijn bekwaamheden ontoereikend, of hij wordt geconfronteerd met de uitspraak dat een kwaal ongeneeslijk is, of eender een bepaalde misvatting waar hij vanaf moet zien te komen. Het zijn allemaal vormen van dezelfde leugen van het sterfelijk gemoed en ze moeten allemaal worden weerlegd. Het kwaad heeft geen macht. Het goede is oneindig, is het enige Gemoed. Zelfvernietiging heeft geen grondslag. Deze leugen is slechts het fluisteren van een vals besef en niemand behoort zich erdoor te laten bedriegen. Betwist dat besef zoals Jezus deed, en bestrijdt het als een verleiding en niets meer. Het ene Gemoed en de mens naar Gods gelijkenis, de volmaakte geestelijke idee van dit Gemoed, bevatten geen elementen van zelfvernietiging en laten geen ruimte voor het kwaad, van welke aard ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten